شبکه ملی اطلاعات، شبکه‌ای مبتنی بر پروتکل اینترنت (IP) به‌همراه سوئیچ‌ها، مسیریاب‌ها و مراکز داده‌ای است؛ به‌صورتی که درخواست‌های دسترسی داخلی و اخذ اطلاعاتی که در مراکز داده داخلی نگهداری می‌شوند به‌هیچ‌وجه از طریق خارج کشور مسیریابی نشود.

الزامات حاکم بر تحقق این شبکه به‌عنوان زیرساخت ارتباط فضای مجازی کشور طبق مصوبه شورای عالی فضای مجازی به‌شرح زیر است:

• شبکه‌ای متشکل از زیرساخت‌های ارتباطی با مدیریت مستقل کاملاً داخلی
• شبکه‌ای کاملاً مستقل و حفاظت شده نسبت به دیگر شبکه‌ها (از جمله اینترنت) با  امکان تعامل مدیریت شده با آنها
• شبکه‌ای با امکان عرضه انواع محتوا وخدمات ارتباطی سراسری برای آحاد مردم با  تضمین کیفیت از جمله قابلیت تحرک
• شبکه‌ای با قابلیت عرضه انواع خدمات امن اعم از رمزنگاری و امضای دیجیتالی به کلیه کاربران
• شبکه‌ای با قابلیت برقراری ارتباطات امن و پایدار میان دستگاه‌ها و مراکز حیاتی  کشور
• شبکه‌ای پرظرفیت، پهن‌باند و با تعرفه رقابتی شامل مراکز داده و میزبانی داخلی.

بدین ترتیب تعرفه‌ی پهنای باند داخلی و خارجی قرار است جداگانه محاسبه شود و به هر کاربر به ازای هر گیگ ترافیک خارجی، دو گیگ پهنای باند داخلی داده شود. در اینترنت کنونی که در حال استفاده می باشیم برای اینکه به اطلاعات دسترسی پیدا کنیم باید درخواست ها به سرور های هایی که در کشور های مختلف قرار دارن اطلاعات ارسال شوند سپس نتیجه مورد نظر برای ما به نمایش در بیاید به همین علت سرعت نمایش نتایج پایین می باشد. یکی از مزایای که این شبکه به کاربران ارئه می دهد سرعت PING یا همان تاخیر دریافت اطلاعات می باشد که به طور قابل توجهی کاهش پیدا می کند. همچنین می توانید این پست رو مطالعه کنید تا درباره پینگ بیشتر اطلاعات کسب کنید. ( کلیک کنید)

طبق گفته ها این شبکه قرار نیست بر اینترنت جهانی تاثیر بگذارد و این افزایش سرعت فقط برای محتوایی هست که در ایران قرار دارد و سرعت اینترنت جهانی هیچ تغییری نمی کند.

البته یکی از مزایای این طرح به نظر خود من کاهش فشار بر پهنای باند و ترافیک خارجی هست که تا حدودی باعث بهبود نسبی در کیفیت و سرعت اینترنت می گردد.